آهو یا غزال شامل گونه‌های زیادی از بزکوهی و سرده غزال است و یا در گذشته چنین در نظر گرفته می‌شد. آهوها به عنوان جانورانی چابک شناخته می‌شوند. آن‌ها می‌توانند ناگهانی سرعت خود را به 97 کیلومتر یا 60 مایل در ساعت برساند و یا هنگام دویدن سرعت خود را در 48 کیلومتر (30 مایل) در ساعت نگه دارد.

[1] غزال‌ها بیشتر در صحراها، مرغزارها (زمین‌های چمن) و ساوانای آفریقا، جنوب غرب آسیا، آسیای میانه و شبه‌قاره هند دیده می‌شوند. این جانور بیشتر به صورت گله‌ای زندگی می‌کنند و از گیاهان نرم و لطیف و برگ‌ها می‌خورد و کمتر به گیاهان خشن رو می‌آورد.

غزال‌ها اندام به نسبت کوچکی دارند. بلندی بیشتر آن‌ها تا شانه، میان 61 تا 110 سانتی متر (2 تا 3?5 پا) است و رنگ آن‌ها قهوه‌ای مایل به زرد است. 

واژه? Gazelle یا غزال در ریشه? عربی است[2] که نخستین بار وارد زبان فرانسوی میانه و سپس در نزدیکی‌های سال 1600 از فرانسوی وارد انگلیسی شد.[3] مردمان عرب به صورت سنّتی به شکار آهو می‌رفتند. این جانور در ادبیات عرب نماد زیبایی زنان بوده‌است.[4] برخی زبان شناسان بر این باورند که واژه? غزل که گونه‌ای شعر در ادبیات عاشقانه‌است بیشتر به دلیل همانندسازی زیبایی معشوق و آهوبه یکدیگر، این چنین نامگذاری شده‌است.[5] در داستان‌ها گفته می‌شود که خلیفه عبدالملک مروان (646 تا 705) یک بار یک آهو را به دلیل شباهتش به معشوقش آزاد کرده‌است.